Andrés Coll

Później zaczął grać z lokalnym zespołem symfonicznym na Ibizie. Wtedy też zaczął improwizować i tworzyć własną muzykę. Jak sam opowiadał, nie ważne, co grał zespół, sam zawsze dodawał coś od siebie. Nigdy za dużo i nigdy za mało. Chciał po prostu, by muzyka była mniej "automatyczna", a bardziej żywa. Dyrektorzy nigdy się tym nie przejmowali. Albo nie zdawali sobie z tego sprawy, albo nie mieli nic przeciwko. Dzięki temu mógł nauczyć się wysublimowanej improwizacji, która w późniejszym czasie zaczęła być coraz bardziej ceniona. 

Jednak pomimo talentu, nie wiedział, co tak naprawdę chciałby grać i jaką muzykę tworzyć. Chciał stworzyć własny zespół, ale nie miał na niego pomysłu. Dopiero, gdy usłyszał Roya Ayersa, który grał na wibrafonie, poczuł, że to jest właśnie to. Uczył się gry, jednocześnie kończąc szkołę średnią i aplikując na uniwersytet. Przez cały czas jednak zależało mu bardziej na tworzeniu muzyki, która nawiązywałaby do folkloru.

Andrés Coll - twórczość

W końcu Andrés Coll zaczął samodzielnie komponować melodie, szukać harmonii oraz rytmów. Chciał, by jego muzyka była autentyczna, niewymuszona i pochodząca z jego wnętrza - taka, która wyraża emocje. W końcu uznał, że stworzy nowy gatunek muzyczny, który będzie łączył wszystkie elementy jego wizji. Tworzy więc utwory, które nawiązują do folku z Ibizy oraz innych części świata. Muzyk znajduje podobne brzmienia i rytmy w różnych zakątkach naszego globu. 

Nadszedł moment, w którym udało mu się stworzyć zespół. Składa się on z przedstawicieli przeróżnych folklorów:

• Majid tworzy muzykę związaną z folklorem Gnawy, 
• Mateusz skupia się na folklorze środkowoeuropejskim,
• Ramon gra na perkusji, czym łączy wszystkie elementy w całość.