Ella Fitzgerald

Ella Fitzgerald była amerykańską wokalistką jazzową. Urodziła się w 1917 roku w Newport News w stanie Virginia. Gdy Ella miała 15 lat, jej matka zginęła w wypadku, przez co dziewczynka trafiła najpierw pod opiekę ojczyma, później ciotki, a następnie różnych instytucji i ostatecznie znalazła się w Nowym Yorku. Zaczęła występować na ulicy i w różnych klubach. Jej talent został dostrzeżony przez perkusistę „Chicka” Webba, który zaprosił ją do swojego zespołu. Tam nagrała kilka hitów takich jak „(If You Can't Sing It) You'll Have to Swing It (Mr. Paganini)” czy „A-Tisket, A-Tasket”. Webb zmarł w 1939 roku, a Fitzgerald została nowym liderem jego zespołu, który zmienił nazwę na „Ella and Her Famous Orchestra”.

W 1942 roku Ella rozpoczęła solową karierę i współpracę z trębaczem Dizzy Gillespie.

W 1958 roku wokalistka otrzymała dwie nagrody Grammy za wydawnictwa „Ella Fitzgerald Sings the Duke Ellington Song Book” oraz „Ella Fitzgerald Sings the Irving Berlin Song Book”. W sumie zdobyła 14 statuetek, a także została uhonorowana Prezydenckim Medalem Wolności (Presidential Medal of Freedom).

Szczyt kariery Fitzgerald przypadł na lata 50. i 60. , kiedy to została nazwana „pierwszą damą piosenki”, ze względu na swoją ogromną popularność i niezwykłe zdolności wokalne, w tym umiejętność imitowania instrumentów czyli scat. Od lat 80. Fitzgerald borykała się z problemami zdrowotnymi – chorowała między innymi na cukrzycę. Artystka zmarła w 1996 roku. Pozostawiła po sobie ponad 200 albumów i około 2 tysięcy piosenek.