Greg Hancock

Greg Hancock urodził się 3 czerwca 1970 roku w Whittier w Kalifornii.  Greg Hancock startował w juniorskich turniejach żużlowych w południowej Kalifornii i zadebiutował w Wielkiej Brytanii w Cradley Heathens w 1989 roku. Jest mistrzem świata FIM w żużlu w latach 1997, 2011, 2014 i 2016, mistrzem świata par FIM z 1992 roku, w latach 1992, 1993 i 1998 Mistrz Drużynowego Pucharu i 8-krotny Mistrz AMA w żużlu.

Greg Hancock - utytułowany sportowiec

Zdobywając mistrzostwo w 2016 roku Greg Hancock został najstarszym zdobywcą tytułu. Żużlowiec zdobył także mistrzostwo ligowe w Czechach, Danii, Polsce, Szwecji i Anglii. Numer startowy Grega Hancocka to 45, który przyjął po odejściu swojego mentora i dwukrotnego mistrza świata FIM w żużlu - Bruce’a Penhalla. Zawodnik obecnie jeździ dla Motola Piraterna w szwedzkiej Elitserien i Get Well Toruń w polskiej Ekstralidze.

Znakomicie odnajduje się w każdych warunkach, doskonale czuje się m.in. na toruńskiej MotoArenie. Prawdziwy gentleman żużlowych torów. Zawsze uśmiechnięty, uznawany za najsympatyczniejszego zawodnika w parkingu. Sześciokrotnie stawał na podium mistrzostw świata.Wielokrotny zdobywca tytułu mistrzowskiego USA. Pomimo swojego wieku, nie narzeka na brak ofert.

Greg Hancock pojawił się na wszystkich seriach Grand Prix z wyjątkiem jednej, od czasu jej powstania w 1995 roku, ominął serię w 2019 roku z powodu choroby swojej żony. Po rocznej przerwie zawodnik podpisał kontrakt z klubami żużlowymi w Polsce i Szwecji i otrzymał “stałą dziką kartę” na Grand Prix Series 2020. Jednak ten rok przerwy sprawił, że mistrz nie wrócił do swojej formy. W rezultacie Hancock zdecydował się przejść na emeryturę na początku 2020 roku. W oświadczeniu z 14 lutego powiedział, że “podjęcie takiej decyzji jest trudne, ale właściwe”.

Greg Hancock - żużel

Urodzony w Whittier w Kalifornii Hancock pierwszy przybył do Wielkiej Brytanii pod koniec sezonu żużlowego w 1988 roku biorąc udział w wyścigach wystawowych wraz z 18-letnim wówczas Billym Hamillem. To właśnie w tym czasie Hancock zgodził się na jazdę dla Cradley Heath w następnym roku - tej samej drużyny, dla której jeździł jego mentor Bruce Penhall.

Hancock odniósł natychmiastowy sukces Cradleya w lidze brytyjskiej . Zdobył także złote medale dla Stanów Zjednoczonych w Mistrzostwach Świata Par i Drużynowych Mistrzostw Świata w 1992 roku . Jednak z powodu kontuzji i problemów z Amerykańskim Stowarzyszeniem Motocyklistów Hancock nie mógł brać udziału w Indywidualnych Mistrzostwach Świata aż do 1993 roku. W 1994 roku Hancock ponownie zakwalifikował się do ostatniego światowego finału „one off”. Był to jego ostatni wyścig, który musiał wygrać, aby zostać mistrzem świata, ale zajął trzecie miejsce w zawodach.

Bilety na turnieje żużlowe! Ogromne emocje i największe gwiazdy światowego żużla. Śledź nadchodzące wydarzenia i dostępne bilety!