Dwurnik u Tichauera

Zapraszamy na wyjątkową wystawę Dwurnik u Tichauera dostępną w Tichauer Art Gallery, sercu zabytkowego Browaru Obywatelskiego w Tychach. Dwurnik u Tichauera bilety na wystawę prac Edwarda Dwurnika już dostępne.

Godziny otwarcia

• od poniedziałku do czwartku od 12 do 21 (ostatnie wejście 20:00)
• od piątku do niedzieli od 9 do 21 (ostatnie wejście 20:00)

Dwurnik u Tichauera bilety 

Do zakupu biletu ulgowego na wystawę malarstwa Dwurnik u Tichauera uprawnieni są:

• uczniowie/studenci z ważną legitymacją uczniowską/studencką, seniorzy powyżej 65 roku życia,
• osoby niepełnosprawne (wraz z opiekunem) w weekendy, od piątku do niedzieli.

Do darmowego wstępu na wystawę malarstwa Dwurnik u Tichauera uprawnione są:

• osoby niepełnosprawne (wraz z opiekunem) od poniedziałku do czwartku,
• dzieci do 6 roku życia.

O wystawie Dwurnik u Tichauera

Wystawą „Dwurnik u Tichauera’ wracamy do prezentacji sztuki tego wyjątkowego artysty, ponownie przyglądamy się: historii, gestom, sytuacjom powtarzającym się nieustannie przez setki, tysiące lat, które wciąż trwają w całej swej istotności, wolne od kaprysów czasu. Kołyszą się i bujają niewinnie jak łany tulipanów. Na wystawie prezentujemy ponad 250 prac, pochodzące z prywatnej kolekcji: obrazy, rysunki, akwarele, grafiki, gwasze, kolaże. To wystarczający zbiór, pozwalający wyrobić sobie własną opinię o tym, co sprawiło, że stał się Dwurnik jednym z najważniejszych i najpopularniejszych polskich malarzy współczesnych.

Edward Dwurnik informacje

Edward Dwurnik debiutował w 1971 roku, zaraz po obronie dyplomu w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. To ponad pół wieku pracy (wliczając czas studiów). Pół wieku robienia jednej, dwóch prac dziennie, malując nieprzerwanie zamaszystym, szerokim gestem. Jego styl rozpoznaje się od razu, niezależnie od tego, czy patrzymy na wczesne prace z lat sześćdziesiątych czy na ostatnie, malowane przed śmiercią w 2018 roku.

Edward Dwurnik chętnie malował kwiaty, na przykład tulipany, całe łany, z trudem mieszczące się na rysunkach i dużych obrazach. Mimo to nie był Dwurnik malarzem kwiatów. Rysował kolejne miasta, ulice i wypełniające je tłumy. Wbrew powszechności takich przedstawień, nie był jednak weducistą czy malarzem reportażowym. Nie był także malarzem narodowym. Wiedział, że są sprawy ważniejsze niż bolączki historyczne. U artysty dosłowność pewnych tematów czy motywów bardziej zwodzi niż wyjaśnia. W tej sztuce wszystko jest dużo bardziej zawiłe, wieloznaczne, niż można by sądzić. Potrafił namalować niemalże wszystko – od nienawiści, agresji, we wszystkich możliwych jej odcieniach: od bezmyślnej, pijanej, po monumentalną pomnikową, która ani drgnie, nie odpuści na milimetr, aż po miłość w dowolnej sytuacji i dowolnej odmianie.