Media społecznościowe obiegło zdjęcie… oryginalnego składu Acid Drinkers! Szykuje się wielki powrót do korzeni?
Młode talenty: Najbardziej obiecujący aktorzy i reżyserzy
Według magazynu “Variety” najbardziej obiecujący aktorzy młodego pokolenia (czyli ci, którzy mają maksymalnie trzydzieści kilka lat) to Dane DeHaan i Jack Huston (z “Kill Your Darlings”), Lupita Nyong’o (ze “Zniewolonego”), Scott Haze (“Child of God” oraz “Bukowski”), Tatiana Maslany (“I że cię nie opuszczą”, “Orphan Black”), Lea Seydoux (“O północy w Paryżu”, “Życie Adeli” oraz “Bękarty wojny”) czy Oscar Isaac (“Drive”, “Inside Llewyn Davis” oraz “Sucker Punch”). A jak to wygląda w Polsce?
09.09.2024
Klaudia Jaroszewska-Kotradii
Artykuł może zawierać autopromocję eBilet.pl
Polskie aktorki młodego pokolenia, o których już robi się głośno
Każdego roku na scenie i przed kamerami pojawiają się nowe twarze. Młode aktorki potrafią zaskakiwać swoją dojrzałością i finezją, zdobywając przy tym znaczące nagrody nawet w pierwszym roku kariery. Mowa tutaj o dziewczynkach, nastolatkach i kobietach do 35. roku życia, które mogą się pochwalić przychylnymi słowami wielu krytyków. Sprawdźmy, które są najbardziej obiecujące.
Zofia Wichłacz
Urodziła się w 1995 roku w Warszawie jako córka operatora filmowego Zbigniewa Wichłacza i scenografki Anny Seitz-Wichłacz. Nic dziwnego, że sama trafiła do tego “świata”. Jej edukacja jest jak na aktorkę wyjątkowa: uczęszczała do Ogniska Teatralnego “U Machulskich”, a później studiowała w Akademii Teatralnej w Warszawie. Uczelnię opuściła po pierwszym semestrze. Udało się się jednak zadebiutować na scenie w filmach “Był sobie dzieciak” oraz “Niegdyś moja matka”. Później otrzymała rolę Meli Dulskiej w spektaklu Teatru Telewizji “Moralność pani Dulskiej”. Za tę rolę otrzymała wyróżnienie aktorskie podczas Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej “Dwa Teatry” w Sopocie.
Zofia zagrała sanitariuszkę “Biedronkę” w filmie “Miasto 44”. Dzięki niej młoda aktorka:
- jest laureatką Orła w kategorii “Odkrycie roku”,
- otrzymała nagrodę Festiwalu Filmowego w Gdyni w kategorii “Pierwszoplanowa rola kobieca”,
- otrzymała nominację do Orła w kategorii “Najlepsza główna rola kobieca”.
W maju 2015 roku zadebiutowała w warszawskim Teatrze “Polonia” jako Hanna Zach w “Porozmawiajmy po niemiecku”. Rok później zagrała Hanię w filmie “Powidoki” Andrzeja Wajdy.
W 2017 roku Zofia Wichłacz otrzymała tytuł “Europejskiej Gwiazdy Jutra” podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie.
Od tamtego czasu aktorka zagrała w m.in.:
- “Pokocie” Agnieszki Holland (jako matka “Matogi”),
- “Amoku” Kasi Adamik (jako Zofia Bala, za którą to rolę otrzymała nominację do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego),
- “Zgodzie” Macieja Sobieszczańskiego (jako Anna),
- serialu “Belfer” (jako Karolina Gontarska),
- serialu “Rojst” (jako Teresa Zarzycka),
- serialu “1983” (jako Karolina Lis),
- serialu “Świat w ogniu: Początki” (jako Kasia Tomaszewska),
- serialu “DNA” (jako Julia Sieńko),
- “W lesie dziś nie zaśnie nikt 2” Bartosza Kowalskiego (jako Vanessa),
- serialu “The Romanoffs” (jako Nadya),
- serialu “Receptura” (jako Zosia Żakowska),
- serialu “Wotum nieufności” (jako Milena Hauer),
- spektaklu Teatru Telewizji “Karski” (jako squatterka Aśka).
Vanessa Aleksander
Vanessa urodziła się jako córka byłych łyżwiarzy figurowych. Jest pół-Polką i pół-Słowaczką. Zadebiutowała w 2009 roku (miała wtedy 13 lat) w Teatrze Rampa w sztuce “Świat Bastiana”. W telewizji – choć zagrała małą rolę – pojawiła się jako jedna z postaci w “Ojcu Mateuszu” w 2014 roku. Największą popularność przyniosła jej jednak rola w serialu “Wojenne dziewczyny”, w którym grała w latach 2017-2022 Ewę Fronczak, “Czarną”.
W 2019 roku otrzymała główną nagrodę aktorską oraz nagrodę im. Jana Machulskiego “Bądź Orłem, nie zniżaj lotów” podczas 37. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za rolę Pazyfae w sztuce “Każdy musi umrzeć Porcelanko, czyli rzecz o Wojnie Trojańskiej” oraz za rolę Soni w przedstawieniu “Płatonow”.
Choć od 2019 roku jest związana z Teatrem Współczesnym w Warszawie, w 2020 roku zagrała w filmie “Sala Samobójców. Hejter”. Jednocześnie ukończyła studia na Wydziale Aktorskim warszawskiej Akademii Teatralnej.
W 2021 roku zaczęła grać jedną z głównych ról w serialu “Biuro” (“The Office PL”).
Julia Wieniawa-Narkiewicz
O Julii Wieniawie słyszał chyba już każdy. Urodziła się w 1998 roku w Warszawie i zadebiutowała w Warsztatowej Akademii Musicalowej w Teatrze Muzycznym “Roma”. Największą popularność przyniosła jej rola Pauliny w serialu “Rodzinka.pl” (lata 2013-2020). Później grała także w:
- filmie “W lesie dziś nie zaśnie nikt” oraz jego drugiej części,
- filmie “Wszyscy moi przyjaciele nie żyją”,
- filmie “Small World”,
- serialu “Zawsze warto”,
- serialu “Teściowie”.
Aktorka uczyła się podczas zajęć aktorskich Ogniska Teatralnego “U Machulskich” oraz podczas zajęć przygotowujących do wyższych szkół teatralnych i filmowych w Atelier Aktorskim Pilaszewskiej i Nowakowskiej.
Michalina Łabacz
Urodziła się w 1992 roku w Suwałkach. Grała Zosię Głowacką w filmie “Wołyń”, za którą to rolę otrzymała nagrodę w kategorii “Najlepszy debiut aktorski” podczas 41. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wcześniej uczyła się w Studium Wokalno-Aktorskim im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, a potem ukończyła studia na Wydziale Aktorskim warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Jeszcze w trakcie studiów zauważył ją Wojciech Smarzowski, który obsadził ją w głównej roli “Wołynia” właśnie.
Na swoim koncie ma także:
- “Złotego Szczeniaka” za najlepszą kreację aktorską 2016 roku,
- tytuł “największe odkrycie” podczas XXIV Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej Prowincjonalia we Wrześni (dostała wtedy także nagrodę publiczności),
- nominację do Polskich Nagród Filmowych Orły 2017 przez Polską Akademię Filmową w kategoriach “Odkrycie roku” oraz “Najlepsza główna rola kobieca” za “Wołyń”,
- tytuł finalistki Talentów Trójki 2017 w kategorii “Film”,
- nagrodę w kategorii “Najlepsza aktorka” podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmów Historycznych “Waterloo Historical Film Festival” w Belgii,
- Różę Gali 2017 w kategorii “Debiut” i wiele innych nagród.
Michalina Łabacz gra w filmach, serialach oraz spektaklach teatralnych. Oprócz “Wołynia” w portfolio ma także m.in.:
- spektakl “Lato” Jana Englerta (jako Ernestyna),
- serial “Pod powierzchnią” (jako Iga Stępień),
- film “Wesele” Wojciecha Smarzowskiego (jako panna młoda),
- spektakl “Oszuści” Jana Englerta.
Polecamy na eBilet
Polscy aktorzy młodego pokolenia, których warto znać
Jacy są najlepsi polscy aktorzy młodego pokolenia? Nazwiska na pewno obiły ci się o uszy, ale dowiedzmy się o nich nieco więcej.
Maciej Musiał
Urodził się w 1995 roku. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Jednak już wcześniej dał się poznać widzom. Jego pierwsze ważne role dotyczyły seriali “Ojciec Mateusz” (lata 2008-2011) oraz “Hotel pod żyrafą i nosorożcem” (2008 rok). Później zasłynął rolą Tomka Boskiego w serialu “Rodzinka.pl” (Julia Wieniawa była serialową dziewczyną jego serialowego brata). Grał w nim od 2011 do 2020 roku.
Na swoim koncie ma także role w m.in.:
- “Hotelu 52”,
- “Krwi z krwi”,
- “Czasie honoru”.
Ważna dla niego była główna rola Jana Meli w filmie “Mój biegun” (cykl “Prawdziwe historie”). Co więcej, Maciej Musiał był pomysłodawcą i jednym z producentów wykonawczych pierwszego polskiego serialu Netflixa – “1983”, w którym zagrał główną rolę. Występował także w “Wiedźminie”, “1899” (jeden z głównych bohaterów) oraz “Dzisiaj śpisz ze mną”. Maciej gra także w spektaklach teatralnych. Jedną z jego nowszych ról jest Lucjusz w “Igraszkach z Diabłem”.
Jeśli chodzi o nagrody, to Maciej Musiał ma na swoim koncie m.in.:
- Różę Gali 2013 w kategorii “Debiut” za “Mój biegun”,
- Telekamerę Teletygodnia 2016 w kategorii “Nadzieja telewizji”.
Bartosz Bielenia
Urodził się w 1992 roku i chciał zostać księdzem, ale trafił na deski Teatru Dramatycznego, gdzie w wieku 7 lat zagrał tytułowego “Małego Księcia”. Grał w dziecięcych Teatrach Szósta oraz Klaps, a później studiował w PWST w Krakowie. Jeszcze podczas studiów zadebiutował na scenie teatralnej w spektaklu “Mauzer”. W międzyczasie zagrał w serialu “Głęboka woda” oraz komediodramacie “Disco polo”. W latach 2014-2017 był aktorem Teatru Starego w Krakowie (grał m.in. w “Królu Learze”). Na swoim koncie ma także role w m.in.:
- filmie “Na granicy:,
- filmie “Kler”,
- filmie “Boże ciało” (zagrał główną rolę, za którą otrzymał Paszport “Polityki” w kategorii “Film”),
- sztuce “Uczta” (tym samym dołączając do Nowego Teatru w Warszawie),
- filmie “25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy”,
- filmie “Kos”.
Na swoim koncie ma takie nagrody jak chociażby:
- wyróżnienie specjalne w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych za “Na granicy” podczas Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego “Off Camera” w Krakowie,
- nagrodę za “wyjątkową obecność w filmie, bogate środki wyrazu. Za moc i wiarygodność” za film “Na granicy” podczas Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych “Młodzi i Film”.
Nikodem Rozbicki
Urodził się w 1992 roku i ukończył studia na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie. Zadebiutował główną rolą męską w filmie “Bejbi blues”, a później zagrał w 2. i 3. części “Listów do M.”. Na swoim koncie ma także role w m.in.:
- filmie krótkometrażowym “Świtezianka”,
- filmie “Dywizjon 303. Historia prawdziwa”,
- filmie “Miszmasz, czyli kogel-mogel 3” oraz jego kolejnej części,
- serialu “Ojciec Mateusz”,
- serialu “Prawo Agaty”.
Maciej Musiałowski
Urodził się w 1993 roku i ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Już w 2015 roku otrzymał Złotą Maskę w kategorii “Debiut aktorski” za rolę Huwa Prossera w sztuce “Diabeł, który…”. Podczas studiów otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia.
Największe uznanie krytyków zyskal jednak rolą Tomasza Giemzy w filmie “Sala samobójców. Hejter”. Otrzymał za nią:
- nagrodę dla najlepszego aktora w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych podczas Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego “Off Camera”,
- nominację do Orła w kategorii “Najlepsza główna rola męska”.
Obiecujący reżyserzy i obiecujące reżyserki młodego pokolenia
Na koniec warto wspomnieć także o najbardziej obiecujących reżyserach i reżyserkach młodego pokolenia. Mamy dla ciebie dwa wyjątkowe nazwiska.
Nastazja Gonera
Nastazja Gonera tworzy filmy pełne kontrastów, energii i filmowych form. Jej chaos charakteryzuje się niesamowitą estetykę. Wydaje się, że wszystko ma swoje miejsce, w tym język młodego pokolenia.
Urodziła się w 1990 roku, a w 2019 roku ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTViT w Łodzi. Jest córką aktorów – Jolanty Fraszyńskiej i Roberta Gonery. Na swoim koncie ma takie dzieła jak m.in.:
- etiudy szkolne (“Pierwsze lato końca świata”, “Idzie młodość”, “Szeptunki” czy “Niepokój”, “Dalej prosto”, “Wieczne cienie”),
- filmy (“Powidoki” jako asystentka reżysera),
- serial “Przyjaciółki” (współpraca reżyserska).
Otrzymała m.in:
- Wyróżnienie Specjalne podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmów Studenckich VGIK za “Pierwsze lato końca świata”,
- nagrodę za reżyserię podczas International Short Film Festival of Cyprus za “Pierwsze lato końca świata”,
- Srebrnego Lajkonika dla dla najlepszego krótkometrażowego filmu fabularnego
za “przewrotne spojrzenie na sprawy ludzi i zwierząt oraz niejednoznaczną, konsekwentnie prowadzoną narrację” podczas Krakowskiego Festiwalu Filmowego za “Pierwsze lato końca świata”.
Grzegorz Jaremko
Grzegorz Jaremko jest laureatem nagrody za reżyserię “Oczyszczonych” (a dokładniej za “świeże i osobiste odczytanie jednego z klasycznych tekstów współczesnej dramaturgii), którą otrzymał podczas VI Forum Młodej Reżyserii – Nurt OFF. Podczas kolejnej edycji Forum otrzymał nagrodę główną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (za dzieło “Powrót Odysa”).
Studiował na Wydziale Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Ukończył także filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zadebiutował sztuką “Iwona, księżniczka Burgunda”, która premierę miał w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu i za którą otrzymał nagrodę podczas XIII Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego w Radomiu.
W 2020 roku wyreżyserował czytanie performatywne fragmentów dramatu “Błąd” Jakuba Żulczyka (w ramach 16. Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania).
Jesteśmy przekonani, że to tylko wierzchołek góry lodowej tego, co potrafią artyści młodego pokolenia. Ciekawe, czym nas jeszcze zaskoczą.
Poprzedni artykuł
Następny artykuł