Pierwszy nie zawsze znaczy lepszy. Oto covery lepsze od oryginałów

The White Stripes – “Jolene”

Największy hit Dolly Parton zdobył tak ogromną miłość fanów oczywiście przez chwytliwy refren i poruszający tekst. To co jednak zrobili z tym utworem The White Stripes przerasta jakiekolwiek inne wykonanie tego utworu. Rockowy charakter coveru nadaje “Jolene” jeszcze większy ciężar. To co jednak czyni to wykonanie jednym z najlepszych coverów w historii muzyki to dramaturgia w łamiącym się głosie Jacka White’a, która rozdziera serce. Duża w tym zasługa faktu, że “Jolene” w wersji The White Stripes została zarejestrowana w wersji koncertowej, nie studyjnej.

Brodka & A_GIM – “Wszystko czego dziś chcę”

Refren “Wszystko czego dziś chcę” w wykonaniu Izabeli Trojanowskiej zna do dziś pół Polski. Stał się on prawdziwym hitem za sprawą występu w Opolu w 1980, gdzie Trojanowska śpiewająca piosenkę o orgazmie z charyzmą prawdziwie wyzwolonej kobiety zrobiła piorunujące wrażenie.

Ogromne umiejętności aktorskie wokalistki przykryły jednak ograniczenia warsztatowe. Gdy więc Monika Brodka i A_GIM wzięli na warsztat “Wszystko czego dziś chcę” udało się wyciągnąć nie tylko większą głębie z samej kompozycji, ale i wyeksponować ogromne możliwości wokalistki.

Guns’n Roses – “Knockin’ On Heaven’s Door”

Niektórzy twierdzą, że wszystkie covery utworów Boba Dylana są lepsze niż oryginały. To dość odważna teza, ale przynajmniej w jednym przypadku znajduje ona uzasadnienie. Guns’n Roses z kolei bezsprzecznie wiedzieli jak w coverach nadać utworom swojego wyjątkowego pierwiastka, (chociażby w coverze “Live And Let Die”). “Knockin’ On Heaven’s Door” w wersji Guns’n Roses pozostaje do dziś najlepszym wykonaniem tego niezwykle popularnego singla. Z folkowego utworu Gunsi uczynili rockową balladę, a Axl Rose, poprzez swoje modulacje głosem uczynił ten utwór jednym z najbardziej charakterystycznych w całej ich dyskografii.

Eric Clapton – “Cocaine”

Choć nie brakuje opinii dotyczących Erica Claptona, że jest on nieco przereklamowanym artystą, nikt nie może odmówić mu jednego. Jak mało który artysta w historii muzyki operował bluesową nonszalancją, pierwiastkiem, którego nie dało się wypracować. Może to właśnie ten drobny element sprawił, że to właśnie Clapton, a nie oryginalnie wykonujący “Cocaine” J. J. Cale, wypromował ten utwór. Porównując obie wersje można jak na dłoni usłyszeć sytuację, w której w teorii w coverze nie zmienia się nic, a tak naprawdę zmienia się zupełnie wszystko. W tym wypadku na korzyść Erica Claptona.

Dawid Podsiadło – “Co mi panie dasz”

Gdyby ktoś po premierze utworu “Co mi panie dasz” powiedział, że będzie osoba potrafiąca zaśpiewać to lepiej niż Beata Kozidrak, prawdopodobnie uznano by go za wariata. Tak się jednak składa, że nad Wisłą urodził się pewien wyjątkowy gagatek, młodszy niż wspomniany utwór. Dawid Podsiadło w ramach jednej z edycji Męskiego Grania zdecydował się wykonać cover właśnie tego utworu. Jeśli ktoś, tak jak ja, uważa oryginał za nieco przeszarżowany w kwestii artykulacji to wersja Dawida jest dużo bardziej wyważona w tej kwestii.  A przy okazji delikatne odświeżenie kompozycji Bajmu zdecydowanie służy temu utworowi w nowym wykonaniu.

Tymon and Transistors – “Biały miś”

W kategorii szlagierów weselnych “Biały miś” znajduje się w absolutnej pierwszej lidze. Jak to jednak bywa ze szlagierami weselnymi, większość osób nie chce ich słyszeć poza okolicznościami wesela, a niektórzy nawet wtedy. Zdarza się jednak, że ktoś dostrzega potencjał tych kompozycji i tworzy z nich zupełnie coś nowego. Okazją do takiej zabawy dla zespołu Tymon and Transistors okazała się premiera filmu “Wesele” Wojciecha Smarzowskiego. Ich “Biały miś” jest dokładnie taki jak kultowy już film. Dość smutnym obrazem rzeczywistości.

Chris Cornell – “Nothing Compares 2 U”

“Nothing Compares 2 U” to utwór o wyjątkowo ciekawej historii. Napisał i jako pierwszy wykonywał go Prince w ramach projektu The Family. Jak zresztą cała twórczość tego utworu przeszedł on bez większego echa, aż sięgnęła po niego Sinead O’Connor. Pochodząca z Irlandii ikona popkultury uczyniła “Nothing Compares 2 U” jednak nie ona jedyna przez lata wykonywała ten utwór. Najlepiej poradził sobie z nim Chris Cornell, nieżyjący już wokalista grunge’owego zespołu Soundgarden, który w balladowym wydaniu zawsze wypadał wręcz wybitnie.

Mac Miller – “Everybody” 

Mało w historii rapu mieliśmy coverów, choć tak naprawdę należy powiedzieć, że nawet “Everybody” nie jest rapowym utworem. Samo zresztą “Circles” ma bardzo dużo wspólnego z neo-soulem. Tak czy siak, wersja Maca Millera odbiega bardzo mocno od oryginału Arthura Lee o tytule “Everybody’s Gotta Live”. Bluesowy, szorstki i nieco przewrotny utwór, w wykonaniu rapera zyskał ogromnej delikatności. Ta nostalgiczna wersja “Everybody” otrzymuje dodatkowego wydźwięku w kontekście znalezienia się na pośmiertnej płycie Maca Millera, który odszedł w wieku 26 lat w wyniku przypadkowego przedawkowania fentanylu.