Lanberry: Popem można się bawić

Urszula Korąkiewicz: Masz za sobą kilka sukcesów, jeśli chodzi o najnowsze single. “Dzięki, że jesteś” ma kilkadziesiąt milionów odtworzeń w sieci, “Co ja robię tu” kilka. Śmiało można powiedzieć, że zaliczają się do hitów tego lata. Czujesz, że to moment rozkwitu twojej popularności? A może to zainteresowanie wraca falami?

Lanberry: Zawsze używam jednego określenia, które odnoszę do mojej muzycznej drogi. Po prostu płynę. Taka perspektywa sprawia, że odpadają niezdrowe oczekiwania i porównania, które mogłyby zachwiać szczęściem, które teraz czuję. I radością, którą czuję z tworzenia muzyki i bycia na rynku. To prawda, że niektóre piosenki bardziej przypadają słuchaczom do gustu i świetnie radzą sobie w radio i w sieci, a inne są mniej znane. Ale najciekawsze jest to, że te niby mniej znane piosenki na koncertach są śpiewane przez ludzi równie mocno i głośno, jak największe hity. To świetne.

W piosence, która dołącza do twojego repertuaru, podejmujesz, jak często, temat miłości, ale tej, która objawia się przyjaźnią. Śpiewasz o przyjaźni w obliczu gorzkiego momentu w życiu. Mówisz też często, że żeby pisać piosenki, trzeba coś przeżyć. Przelewasz swoje doświadczenia na takie teksty, jak “Fejk”?

Zdecydowanie. Lubię podkreślać, że zawieram w piosenkach moje przeżycia. Nie zawsze to autobiograficzne motywy, ale także niektóre zasłyszane historie, opowiadane przez osoby z kręgu moich bliskich. Ich opowieści często potrafią mnie zainspirować, nawet, jeśli traktują o nieciekawym momencie życia. Umówmy się, to nigdy nie jest nic przyjemnego, patrzeć na to, gdy ktoś bliski jest w kiepskim stanie przez zawód miłosny. Ale wszystkie te historie składają się w mojej głowie w opowieść o relacjach i ich dynamice.

Jest tyle kątów patrzenia na relacje i zależności międzyludzkie, jest tyle indywidualnych przeżyć, że to jest studnia inspiracji i tematów bez dna. W przypadku “Fejka” to w jakimś sensie jest rodzaj przytulenia przyjaciółki, do której przychodzi druga ze złamanym sercem – nie spodziewała się, że jedna ze stron w jej związku okaże się oszustem, tytułowym “fejkiem”. Jedyne, co bestie może zrobić w takiej sytuacji, to otoczyć czułością, wspierać, być przy niej i powiedzieć, że ten człowiek nie jest tego bólu wart. To trudne do zrozumienia zaraz po rozstaniu, ale myślę, że im więcej wsparcia dostajemy, tym szybciej serce się kuruje.

Mówiąc o wsparciu, to “Fejk” nie mówi tylko o pocieszaniu po złamanym sercu, ale po prostu o byciu przy przyjaciółce w każdej sytuacji. Słowem, można powiedzieć, że to piosenka o wsparciu kobiet?

O byciu dla siebie. Nie ograniczałabym tego do płci. Tych konfiguracji, szczególnie jeśli chodzi o pocieszanie po złamanym sercu, może być wiele. Faktycznie, tu użyłam dość stereotypowego obrazka rozmowy dwóch przyjaciółek, ale w gruncie rzeczy chodzi o empatię, o wsparcie, bycie przy drugim człowieku, który ewidentnie potrzebuje pomocy.

Gdy opowiadałaś o jednym z pierwszych singli z nowej płyty, “Notting Hill”, wspominałaś, że to hołd dla lat 90., dla gitarowego, pop-rockowego grania. Słusznie odnoszę wrażenie, że “Fejk” muzycznie też skłania się ku tym czasom?

Po części. W ogóle płyta, która ukaże się jesienią, jest dla mnie przede wszystkim zabawą z popem. Bo na przykład, nawet w bardzo tanecznym kawałku z Tribbsem na koniec pojawia się energetyczna gitarowa solówka, a w “Co ja robię tu” bardzo klasyczna gitarowa zagrywka spotyka lata 80. I o to w tym wszystkim chodzi. Chcę pokazać, że można się muzyką bawić. “Fejk” ma bardziej chilloutowy klimat, wprowadza stan nieważkości, luzu. Ale na płycie będzie znacznie więcej niespodzianek, zarówno jeśli chodzi o aranżacje, jak i o teksty. Tematem przewodnim jest właśnie zabawa muzyką popową. Tak czuję ten album.

A więc pokażesz swoją kolejną odsłonę?

Tak! Płyta nadchodzi wielkimi krokami. Dopinam ostateczne wersje utworów. Jest to dla mnie niewątpliwie najgorętszy i najbardziej wymagający okres, ale jednocześnie – najbardziej ekscytujący!

Pracujesz nad płytą, jesteś w trasie koncertowej, przygotowujesz się też do szczególnej, jubileuszowej edycji “The Voice of Poland”. Chyba nigdy nie narzekałaś na nudę, ale wydaje się, że teraz masz przed sobą wyjątkowo intensywny czas.

Ale lubię, kiedy tyle się dzieje! Bardzo potrzebuję takich wyzwań w życiu, które dają zastrzyk adrenaliny. No i przede wszystkim niesamowicie cieszy mnie intensywne koncertowanie. Wiesz, że w lipcu zrobiliśmy 6200 km po Polsce? Nie podliczyłam jeszcze czerwca, ale lipiec w tym sezonie z pewnością był rekordowy. I cały ten sezon koncertowy jest wyjątkowy. Mam fantastyczny nowy zespół, cudowne aranże, świetną energię. To dla mnie nie tylko ważne, ale uskrzydlające.

A jak się zapatrujesz na pracę w “nowej-starej” ekipie “The Voice of Poland” – tym razem ramię w ramię z Michałem Szpakiem i Kubą Badachem?

Jestem bardzo ciekawa tej współpracy. I już nie mogę się doczekać naszych interakcji. Podoba mi się to, że każdy z nas dosłownie jest z innej muzycznej bajki. Widzę w tym zestawieniu ogromną wiedzę merytoryczną. Ostatecznie, jako że najważniejsi w tym programie są uczestnicy i to na nich jest fokus, cieszy mnie, że będziemy mogli dzielić się z nimi naszymi doświadczeniami, wiedzą. I że będziemy się nimi wymieniać. Ludzie, którzy przychodzą do tego programu, są na różnych etapach swojej kariery, na różnych etapach walki o marzenia i o to, by pokazać Polsce swój głos. To fajne, że tym razem mamy tak barwne jurorskie postaci, ale jeszcze fajniejsze, że wszyscy jesteśmy właśnie dla nich. Dla uczestników.

To będzie wyjątkowa, jubileuszowa 15. edycja, ale to nie jedyny pretekst do świętowania w twoim przypadku jubileusz, jaki masz do świętowania, prawda?

Właśnie! Na przyszły rok przypada rocznica 10-lecia mojej pracy artystycznej. Zadebiutowałam dokładnie w 2015 roku.

Planujesz z tego okazji coś szczególnego?

Tak. Pomysły już się wykluwają, nawet klarują, ale wszystko jest jeszcze w fazie startowej. Myślę, że dopniemy wszystko do końca roku tak, by w ten jubileuszowy wejść już z pełnym impetem. Na pewno to będzie wyjątkowy czas.

Znajdziesz w tych planach czas na odpoczynek?

Staram się znajdować momenty, żeby robić sobie porządny reset. Korzystam z tego, co mam, ale jestem też ciekawa, co czas przyniesie. Na razie jest super, jest zdrowie, są siły, jest ekscytacja, więc jest wspaniale. Płynę!