Brytyjskie Hall of Fame – jakie galerie sław możemy znaleźć w UK i kto do nich trafił?

Czym jest UK Music Hall of Fame? 

UK Music Hall of Fame – czyli w wolnym tłumaczeniu: Brytyjska Galeria Sławy Muzyki – była uroczystością, podczas której wyróżniano artystów – bez względu na narodowość – za całokształt ich twórczości i wkład w rozwój muzyki w Wielkiej Brytanii. Powstała w 2004 roku. Włączono do niej wtedy pięciu artystów-założycieli, a także pięciu artystów wybranych drogą głosowania (głosy oddawali widzowie telewizyjni). Każdy z pięciu w obu kategoriach wywodził się z innej dekady XX wieku.

W kolejnych latach o wyborze decydowało już jury złożone z ponad 60 dziennikarzy i przedstawicieli branży muzycznej. Ostatnia gala odbyła się w 2006 roku, a później projekt został zakończony.

Dlaczego UK Music Hall of Fame zostało zawieszone?

W 2007 roku nie wprowadzono żadnych nowych członków do UK Music Hall of Fame. We wrześniu 2008 roku ogłoszono, że stacja Channel 4 zrezygnowała z organizacji gali – częściowo z powodu braku funduszy, a także dlatego, że dwuletnia przerwa od ostatniego wydarzenia została uznana za “zbyt długą”. Czy słusznie? Tego się nie dowiemy, ale na przykładzie innych gal tego typu wiemy, że po dwuletnich przerwach spowodowanych pandemią, wracały one na ekrany i cieszyły się popularnością. Czy tak byłoby i w tym przypadku? 

Jak można było trafić do UK Music Hall of Fame? 

Do UK Music Hall of Fame można było trafić na dwa sposoby – w zależności od roku, w którym odbywała się gala. Ważne jest to, że nie musiałeś być Brytyjczykiem, by twoja kandydatura była rozpatrywana. O wiele ważniejszy był całokształt twojej twórczości i znaczący wkład w muzykę w Wielkiej Brytanii. 

Wracając jednak do sposobów dostania się do UK Music Hall of Fame, to:

• w pierwszej edycji (2004 rok) wybrano pięciu artystów-założycieli, a kolejnych pięciu wskazali widzowie w głosowaniu telewizyjnym,
• w następnych latach decyzję o włączeniu do grona członków podejmowało jury złożone z ponad 60 dziennikarzy i ekspertów z branży muzycznej. Wybierali oni kandydatów i rozpatrywali zgłoszenia.

Kto został włączony do UK Music Hall of Fame? 

Choć UK Music Hall of Fame nie ma długiej historii, do tej galerii sław zostało wprowadzonych wiele różnorodnych artystów. Przyjrzyjmy się im bliżej.

2004 rok

Do UK Music Hall of Fame jako pierwsi zostali wprowadzeni artyści-założyciele. Ważne jest to, że nie byli to stricte założyciele organizacji, ale założyciele w znaczeniu pierwszych osób, których nazwiska znalazły się na liście wyróżnionych. 

Dlaczego akurat pięcioro? Zdecydowano, że z każdej dekady od lat 50. do lat 90. ubiegłego wieku (pierwsza dekada XXI wieku dopiero się zaczęła, więc z niej nie wybierano), zostanie wybrany jeden artysta lub jedna artystka, która miała największy wpływ na muzykę w Wielkiej Brytanii. 

Koniec końców wprowadzono:

• Elvisa Presleya,
• The Beatles,
• Boba Marleya,
• Madonnę,
• U2.

Na tym się jednak nie skończyło. Organizatorzy chcieli zaangażować publiczność, więc przeprowadzono głosowanie telewizyjne. Wśród nominowanych byli:

• lata 50. – Billie Holiday, Buddy Holly, Chuck Berry, Cliff Richard and the Shadows, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra, Johnny Cash, Little Richard, Louis Armstrong, Miles Davis,
• lata 60. – The Beach Boys, Aretha Franklin, Bob Dylan, The Supremes, The Rolling Stones, James Brown, Jimi Hendrix, The Kinks, Simon and Garfunkel, The Velvet Underground,
• lata 70. – Pink Floyd, ABBA, The Bee Gees, The Clash, David Bowie, Elton John, Led Zeppelin, Queen, The Sex Pistols, Stevie Wonder,
• lata 80. – Bruce Springsteen, Beastie Boys, George Michael, Guns N’ Roses, Joy Division, Michael Jackson, Prince, Public Enemy, R.E.M., the Smiths,
• lata 90. – Blur, Dr. Dre, Missy Elliott, Nirvana, Oasis, The Prodigy, Radiohead, The Red Hot Chili Peppers, Robbie Williams, The Spice Girls.

Publiczność miała głosować, a zwycięzcami mieli zostać artyści lub zespoły, które zdobyły najwięcej głosów – po jednym na każdą dekadę (dlatego koniec końców w 2004 roku do UK Music Hall of Fame zostały wprowadzone po dwie osoby/zespoły z każdej z pięciu dekad). 

W 2004 do UK Music Hall of Fame wprowadzeni zostali:

• Cliff Richard and The Shadows,
• The Rolling Stones,
• Queen,
• Michael Jackson,
• Robbie Williams. 

Chris Blackwell, założyciel wytwórni Island Records, otrzymał dodatkowe, honorowe członkostwo.

2005 rok

W 2005 roku program UK Music Hall of Fame został wyemitowany w Wielkiej Brytanii, a następnie pokazany w USA na kanale VH1 – w wersji bez segmentów Joy Division / New Order. Pełną edycję później zaprezentowano na VH1 Classic. 

Członków UK Music Hall of Fame wybrało jury złożone z 60 przedstawicieli branży muzycznej. Do grona wyróżnionych dołączyli:

• Pink Floyd – wprowadzeni przez Pete’a Townshenda z The Who,
• Eurythmics – wprowadzeni przez Boba Geldofa, wystąpili na scenie podczas gali,
• Aretha Franklin,
• Jimi Hendrix – wprowadzony przez Mitcha Mitchella oraz Slasha z Guns N’ Roses i Velvet Revolver,
• Bob Dylan – wprowadzony przez Woody’ego Harrelsona,
• Joy Division / New Order – wprowadzeni przez aktora Johna Simma, wykonali “Regret” i “Love Will Tear Us Apart” podczas gali,
• The Who – wprowadzeni przez Raya Daviesa z The Kinks,
• The Kinks – wprowadzeni przez piłkarza Geoffa Hursta,
• Black Sabbath – wprowadzeni przez Briana Maya z Queen, wystąpili na scenie podczas gali,
• Ozzy Osbourne (solo) – wprowadzony przez Angusa Younga z AC/DC.

Zmarły DJ John Peel  – wieloletni DJ BBC Radio 1 – został uhonorowany tytułem honorowego członka UK Music Hall of Fame, a wprowadził go do UK Music Hall of Fame Damon Albarn z zespołu Blur. Decyzję ogłoszono w ramach jesiennego sezonu programowego Channel 4, który poświęcono także jego muzycznym pasjom. Uroczysta gala odbyła się po emisji programu “John Peel’s Record Box” (program przybliżał różnorodne gusta muzyczne DJ-a oraz historie stojące za wybranymi nagraniami i ich twórcami), w którym zaprezentowano single najważniejsze dla artysty. Jesienny cykl zbiegł się z pierwszą rocznicą jego śmierci.

Prezenter Paul Gambaccini podkreślił: Jestem zachwycony, że mój idol, mentor i przyjaciel John Peel został honorowym członkiem. Przez wiele lat był najważniejszą postacią muzyki popularnej w zachodnim świecie.

2006 rok

Uroczystość wprowadzenia do UK Music Hall of Fame odbyła się 14 listopada 2006 roku w Alexandra Palace w Londynie. Channel 4 wyemitował ją 16 listopada, a powtórzył 18 listopada. W USA pokazano ją na VH1 25 listopada. 

Do UK Music Hall of Fame dołączyli wtedy:

• James Brown – wprowadzony przez Jazzie B, wykonał “I Got You (I Feel Good)” podczas gali,
• Led Zeppelin – wprowadzeni przez Rogera Taylora z Queen; zespół Wolfmother zagrał podczas gali “Communication Breakdown” w hołdzie legendzie,
• Rod Stewart – wprowadzony przez Jamesa Morrisona, który zaśpiewał “The First Cut Is the Deepest” oraz “Do Ya Think I’m Sexy” podczas gali,
• Brian Wilson – wprowadzony przez Davida Gilmoura z Pink Floyd; wykonał “God Only Knows” i “Good Vibrations” podczas gali,
• Bon Jovi – wprowadzeni przez Davida A. Stewart i Karę DioGuardi; zagrali “Livin’ on a Prayer”, “Wanted Dead or Alive” i “It’s My Life” podczas gali,
• Prince – wprowadzony przez Beyoncé,
• Dusty Springfield – wprowadzona przez Joss Stone, która wykonała “Son of a Preacher Man” podczas gali.

Honorowe członkostwo otrzymał George Martin – wprowadzony przez ówczesnego kanclerza skarbu i przyszłego premiera Wielkiej Brytanii, Gordona Browna. Następnie poprowadził specjalne wykonanie utworów The Beatles: 

• “Golden Slumbers”,
• “Carry That Weight”,
• “The End”.

Wzięli w nim udział Johnny Borrell, Corinne Bailey Rae, José González, Roger Taylor oraz London Community Gospel Choir, wspierani przez Deana Tideya.

Podczas ceremonii obecni byli także m.in.:

• Patti LaBelle (zaśpiewała “You Don’t Have to Say You Love Me”), 
• Nona Hendryx, 
• Tony Iommi (Black Sabbath), 
• Wolfmother, 
• Jimmy Page (Led Zeppelin), 
• Mark Hudson, Lemar, 
• Trevor Nelson, 
• Trevor Francis, 
• Giles Martin, 
• Dermot O’Leary (prowadzący),
• Paul Gambaccini.

Prince, odbierając wyróżnienie, zaprosił wszystkich na swój koncert w Las Vegas, jednocześnie przepraszając, że nie może wystąpić na miejscu. Za to Rod Stewart połączył się z galą z Los Angeles, ubrany w koszulkę Celticu (szkockiego profesjonalnego klubu piłkarskiego z siedzibą w Glasgow). Podczas rozmowy upuścił swoją statuetkę i rzucił do Jamesa Morrisona, by ten “rzucił fajki”.

Mimo tych scen, to wydarzenie miało szczególne znaczenie – okazało się ostatnim telewizyjnym występem Jamesa Browna, który zmarł 25 grudnia 2006 roku. Osoby, które słuchały go wtedy na żywo (nawet jeśli tylko “przez” telewizor) miały prawdziwe szczęście. 

Główną część uroczystości poprowadził Dermot O’Leary. Za to Mark Radcliffe i Mark Ellen poprowadzili specjalne, rozszerzone wydanie programu zza kulis, z udziałem wyjątkowych gości gali.

Gramophone Hall of Fame – czyli co dokładnie?

Wielka Brytania może się pochwalić jeszcze jedną ciekawą galerią sław związaną z muzyką – Gramophone Hall of Fame. To organizacja zainicjowana pod koniec 2011 roku przez magazyn “Gramophone”. Prezentuje on coroczną listę osób – artystów, producentów, realizatorów dźwięku, dyrektorów A&R oraz założycieli wytwórni – które wniosły znaczący wkład w rozwój przemysłu fonograficznego muzyki klasycznej. W pierwszym roku do grona wyróżnionych trafiło 50 osób i zespołów.

Specjalne wydanie magazynu (maj 2012) poświęcono nowej inicjatywie, a lista została po raz pierwszy opublikowana w internecie 6 kwietnia 2012 roku

Jak można trafić do Gramophone Hall of Fame?

Na oficjalnej stronie internetowej Gramophone Hall of Fame publikowane są (choć nieregularnie, trudno znaleźć jakiekolwiek formularze z lat powyżej 2017) ankiety do głosowania. Głosujący mogą wybierać z listy ponad 200 osób z branży i muzyków wybranych przez redaktorów magazynu. Lista ta ma być z założenia aktualizowana co roku, ponownie w drodze głosowania publicznego. Zaglądając jednak na tę stronę, nie da się znaleźć informacji na temat najnowszego głosowania. 

Kto został wprowadzony do Gramophone Hall of Fame?

W 2012 roku wprowadzeni zostali:

• dyrygenci: Claudio Abbado, John Barbirolli, Daniel Barenboim, Thomas Beecham, Leonard Bernstein, Pierre Boulez, Wilhelm Furtwängler, John Eliot Gardiner, Nikolaus Harnoncourt, Herbert von Karajan, Carlos Kleiber, Otto Klemperer, Simon Rattle, Georg Solti, Arturo Toscanini,
• śpiewacy: Angela Gheorghiu, Janet Baker, Cecilia Bartoli, Jussi Björling, Maria Callas, Enrico Caruso, Joyce DiDonato, Plácido Domingo, Dietrich Fischer-Dieskau, Birgit Nilsson, Luciano Pavarotti, Elisabeth Schwarzkopf, Joan Sutherland,
• pianiści/klawiszowcy: Martha Argerich, Claudio Arrau, Daniel Barenboim, Alfred Brendel, Glenn Gould, Vladimir Horowitz, Murray Perahia, Maurizio Pollini, Sviatoslav Richter, Arthur Rubinstein, Lang Lang,
• muzycy grający na instrumentach smyczkowych/dętych: Pablo Casals, Jacqueline du Pré, Jascha Heifetz, Yehudi Menuhin, David Oistrakh, Itzhak Perlman, Mstislav Rostropovich,
• zespoły: Beaux Arts Trio, Takács Quartet,
• producenci/dyrektorzy wytwórni płytowych: John Culshaw, Walter Legge, Ted Perry. 

W 2013 roku do Gramophone Hall of Fame trafili:

• dyrygenci: Karl Böhm, Adrian Boult, Sergiu Celibidache, Colin Davis, Gustavo Dudamel, Carlo Maria Giulini, Bernard Haitink, Mariss Jansons, Rafael Kubelík, James Levine, Charles Mackerras, Zubin Mehta, George Szell, Bruno Walter,
• śpiewacy: Montserrat Caballé, Renée Fleming, Thomas Hampson, Anna Netrebko, Leontyne Price, Bryn Terfel, Fritz Wunderlich,
• pianiści: Leif Ove Andsnes, Vladimir Ashkenazy, Emil Gilels, Wilhelm Kempff, Arturo Benedetti Michelangeli, Sergei Rachmaninoff, Grigory Sokolov,
• muzycy grający na instrumentach smyczkowych, dętych oraz dętych drewnianych: Maurice André, Julian Bream, James Galway, Heinz Holliger, Steven Isserlis, Yo-Yo Ma, Wynton Marsalis, Albrecht Mayer, Anne-Sophie Mutter, Emmanuel Pahud, Jean-Pierre Rampal, Jordi Savall, Andrés Segovia, John Williams,
• zespoły wokalne i muzyczne: Alban Berg Quartet, Amadeus Quartet, The King’s Singers, Tallis Scholars, 
• producenci, inżynierowie, dyrektorzy wytwórni płytowych: Bernard Coutaz, Fred Gaisberg, Klaus Heymann, Goddard Lieberson, Kenneth Wilkinson.

W 2014 roku wprowadzeni zostali:

• dyrygenci: Benjamin Britten, Riccardo Chailly, Riccardo Muti,
• śpiewacy: Thomas Allen, José Carreras, Feodor Chaliapin, Renée Fleming, Angela Gheorghiu, Nicolai Ghiaurov, Tito Gobbi, Marilyn Horne, Dmitri Hvorostovsky, Simon Keenlyside, Leontyne Price, Kiri Te Kanawa,
• pianiści: Stephen Hough, Evgeny Kissin, Radu Lupu, Artur Schnabel, Mitsuko Uchida,
• producenci/eksperci: Emile Berliner, C Robert Fine, Alain Lanceron, Edward Lewis, Richard Mohr.

W 2015 roku do Gramophone Hall of Fame trafili:

• dyrygenci: Christopher Hogwood, Sir Neville Marriner, Sir Antonio Pappano, Michael Tilson Thomas,
• śpiewacy: Kathleen Ferrier, Hans Hotter, Renata Tebaldi,
• pianiści: Marc-André Hamelin, Angela Hewitt, Sir Andras Schiff.

W 2016 roku wyróżnieni zostali:

• dyrygenci: Eugene Ormandy, Yevgeny Mravinsky, Gustav Leonhardt, Trevor Pinnock, 
• śpiewacy: Gundula Janowitz, Dame Emma Kirby, Anne Sophie von Otter, Jon Vickers,
• pianiści: Friedrich Gulda, Grigory Sokolov.

W 2017 roku wprowadzeni zostali:

• skrzypkowie: Kyung Wha Chung, Arthur Grumiaux, Fritz Kreisler, Gidon Kremer, Nathan Milstein,
• śpiewacy: Jonas Kaufmann, Kirsten Flagstad, Victoria de los Ángeles,
• dyrygenci: Fritz Reiner, Leopold Stokowski.

O kolejnych latach wiemy niewiele. Najprawdopodobniej projekt został zawieszony.

Źródła:

[1] https://www.gramophone.co.uk/ (dostęp z dnia 12.08.2025)