Śmiech

Są takie żarty, które nie śmieszą nikogo. Są takie, które dzielą ludzi. I są też takie, które śmieszą za każdym razem, choć byśmy słyszeli je codziennie. W tym artykule przyjrzymy się, z czego to wynika i sprawdzimy, jak tworzyć komiczne treści w stand-upie.

Stand-up staje się coraz bardziej popularny. Już dawno prześcignął kabarety, szczególnie wśród młodszych odbiorców. Dlaczego tak jest? Bo ludzie mają już dość żartów niczym odgrzewane kotlety, które królują na scenach kabaretowych (ciągle tylko PiS, PO, teściowe i księża). Stand-up daje im coś więcej: odniesienie do prawdziwego życia. Podczas gdy kabaret jest przedstawieniem, stand-up to monolog o prawdziwym życiu. Kabaret ma tylko bawić, stand-up – zachęcić do rozważań.

Stand-up z założenia jest najbardziej hardcorową formą komedii. Nie ma w nim żadnych granic, a artyści śmieją się ze wszystkiego i z każdego (a najbardziej z siebie samych). W roastach jest to jeszcze wymowniejsze. Żarty stają się brutalne i ostre. Czy to jest jeszcze okej?

Na pytanie, czy komedia może być uniwersalna, moglibyśmy odpowiedzieć jednym słowem: NIE. Wiemy jednak, że ten temat wymaga rozwinięcia, dlatego przeanalizujemy różne składowe stand-upu i sprawdzimy, które z nich mogą być uniwersalne, a które niekoniecznie.

Radzenie sobie z trudnościami życiowymi jest… trudne. Możemy robić to na różne sposoby: wybierając się na terapię (i to rozwiązanie polecamy w każdym przypadku!), rozmawiając z kimś bliskim, pisząc dziennik czy szukając wytchnienia od problemów. Jeśli ten ostatni pomysł Ci się spodobał, koniecznie czytaj dalej!

Komedia ma wiele form, a jedną z nich jest stand-up. To stosunkowo nowy sposób rozbawiania publiczności. Jest on jednak na tyle nietypową formą sztuki, że zupełnie zmienia sposób postrzegania komedii.