Ladies’ Jazz Festival

Zapraszamy na koncerty w ramach Ladies’ Jazz Festival w Teatrze Muzycznym Gdyni! Ladies’ Jazz Festival bilety na koncerty już w sprzedaży. 

Ladies’ Jazz Festival koncerty Gdynia

• Grażyna Łobaszewska i Goście - 29.07.2022
• Aga Zaryan - 29.07.2022
• Dorota Miśkiewicz & Henryk Miśkiewicz - 30.07.2022
• Rebekka Baken - 30.07.2022
• Tanita Tikaram - 31.07.2022

Tanita Tikaram

Tanita Tikaram jest brytyjską piosenkarką i autorką tekstów.  Jej mama jest Malezyjką, a tata ma pochodzenie fidżijsko-hinduskie i był brytyjskim żołnierzem zawodowym.

Zadebiutowała jako 19-latka w 1988 roku rewelacyjnym albumem „Ancient Heart” -  płytą wykorzystującą instrumenty takie jak obój i flugelhorn, a ponadto w jej centrum tkwił ciemny, niemal pochmurny głos, który przeczył młodości artystki. Album tak surowy i melancholijny był anomalią, a mimo to sprzedał się w 5 milionach egzemplarzy i dał światu cztery wielkie przeboje. Pierwszy: „Good Tradition,” dotarł do pierwszej dziesiątki, zaś następny „Twist in My Sobriety” tak trafił w gusta, że znalazł się w repertuarze kilkunastu innych artystów, w tym u Lizy Minnelli.

Długa, roczna trasa koncertowa, nagrody i przebojowe hity: młoda artystka nie spodziewała się czegoś takiego – spokojnie studiowała na uniwersytecie w Manchesterze anglosaską literaturę, gdy album „Ancient Heart” stał się hitem, a ona sama z dnia na dzień została uznana jednym z najważniejszych brytyjskich głosów.

Po „Ancient Heart” szybko ukazały się trzy albumy - „The Sweet Keeper” (1990), „Everybody's Angel” (1991) i „Eleven Kinds of Loneliness” (1992). Każdy album od początku lat 90. jest całkowicie zamierzonym, przemyślanym, przeżytym dziełem, po którym artystka znikała z centrum uwagi, prowadziła cicho pracowite życie we Włoszech, Francji i Anglii, uczyła się języków, oddawała tai chi i pisaniu nowych osobistych piosenek.

Następne płyty za każdym razem pokazują tak wiele i dają słuchaczom wszechświat złożonych, niebanalnych przeżyć, jak choćby wyrafinowane „The Cappuccino Songs” z 1998 czy jakże jazzowy w swym przyciemnionym, barowym nastroju „Sentimantal” z 2005 uznany za „zagubiony klasyk – świstoklik z przeszłości”.

W 2019 roku Tanita świętowała swoje 50 urodziny i 30-lecie swojej kariery wypuszczając specjalne wydanie „Ancient Heart” oraz wyjątkowy zestaw 14 utworów wyselekcjonowanych z jej 9 wcześniejszych płyt w nowych aranżacjach - muzyczny rarytas pt. „To Drink The Rainbow: An Anthology.”

Rebekka Bakken

Rebekka Bakken dorastała w Norwegii w muzykalnej rodzinie w małym miasteczku niedaleko Oslo. Jako dziecko uczyła się gry na skrzypcach i fortepianie, później zainteresowała się śpiewem, z którym przygodę rozpoczęła utworami kościelnymi.  Szybko jednak przeniosła  się na klubową scenę  w Oslo, koncertując z zespołami rockowymi i funkowymi. To obudziło w niej muzyczne marzenia, które mogła zaspokoić tylko prawdziwa metropolia. Wyjechała do Nowego Jorku gdzie grała z wieloma znanymi muzykami. Swoją przygodę z jazzem zaczęła z austriackim gitarzystą Wolfgangiem Muthspielem. 

W 2003 roku ukazał  się jej pierwszy solowy album: „The Art of How to Fall”. To była pierwsza wskazówka, jaką drogą podążać będzie Rebekka - jako charyzmatyczna i zmysłowa wokalistka i autorka tekstów nie dająca się przyporządkować żadnemu gatunkowi. Jej utwory oscylują między popem i jazzem, R&B i rockiem i śpiewane są głosem ,który z łatwością przekracza trzy oktawy.

Kolejne albumy Artystki  „Is That You?”, „I Keep My Cool”, „Morning Hours”, „September” oraz nagrany z big bandem „Little Drop of Poison”, wielokrotnie otrzymywały najwyższe nagrody muzyczne. Po powrocie do ojczyzny Norweżka zamieszkała w Oslo i wtedy też ukazał się jej album „Things You Leave Behind” opowiadający o interakcjach między ludźmi. Rebekka Bakken wkroczyła nim  na kolejny poziom oferując nowe brzmienie zaaranżowane przez zespół najwyższej klasy muzyków. 

„Winter Nights” to tytuł ostatniego albumu, który ukazał się w październiku 2020 roku i w którym, po raz kolejny, Rebekka pokazuje nowe oblicze. Tym razem to łagodniejsze tony kształtują muzykę, a artystka, oprócz starannie wybranych kolęd, wyśpiewuje nam utwory, w których opowiada o swojej duchowości i o chwilach, które w czasie pandemii były inne niż można było sobie życzyć.

Grażyna Łobaszewska

Piosenkarka, kompozytorka i autorka wielu śpiewanych przez siebie utworów. Po raz pierwszy muzyczny świat usłyszał o Grażynie w 1971 roku na FPR w Zielonej Górze. Rok później artystka przeniosła się do Poznania, który na kilka lat stał się jej „drugim domem”. Od tego momentu kariera wokalistki potoczyła się błyskawicznie. Jak mówi Krzysztof Ścierański, basista i kompozytor, Grażyna to „najczarniejsza z białych kobiet”. Krytycy zaś bez wahania porównują wokalistkę z Arethą Franklin czy Billie Holiday.

Występowała i nagrywała także z zespołami Janusza Komana, Alex Bandem Aleksandra Maliszewskiego, Grupą Doktora Q Tadeusza Klimondy i z orkiestrą Zbigniewa Górnego.

W 2005 roku ukazała się płyta „Prowincja jest piękna”, będąca owocem współpracy Grażyny Łobaszewskiej z autorem tekstów, Krzysztofem Loganem Tomaszewski a także młodym, trójmiejskim Jazzmanem Piotrem Manią. Od 2008 r. regularnie towarzyszy Grażynie formacja AJAGORE. Owocem tej współpracy jest niezliczona ilość koncertów oraz najnowsze, jubileuszowe wydawnictwo „Sklejam się” oraz płyta poświęcona pamięci Czesława Niemena pod tytułem „Dziwny jest.”

Dorota Miśkiewicz

Dorota Miśkiewicz ukończyła klasę skrzypiec w 1997 roku na Akademii Muzycznej w Warszawie. Współpracowała też z legendą polskiego jazzu Włodzimierzem Nahornym, z którym nagrała cztery płyty: „Kolędy Na Cały Rok”, „ Nahorny-Szymanowski Mity”, „Nahorny-Chopin Fantazja Polska”, „Nahorny-Karłowicz Koncert.” Jako solistka i członkini zespołów wydała dziesięć płyt. Można było ją też usłyszeć na płycie „Rogamar” Cesarii Evory. Koncertowała wspólnie z Nigelem Kennedym w Wiedniu i Belgradzie  i współpracowała z Wojciechem Młynarskim, Anną Marią Jopek, Ewą Bem. Występowała na wielu festiwalach i i koncertach w Polsce i na świecie.

W 2002 roku zadebiutowała jako autorka tekstów, które znalazły się na płycie „Dorota Miśkiewicz Goes To Heaven – Zatrzymaj się”, za którą otrzymała nominacje do Fryderyka w kategorii Jazzowy album roku. W 2004 roku jej utwór „W małych istnieniach” dostał się do konkursu premier na Festiwalu w Opolu. Pojawił się też na ścieżce dźwiękowej do filmu „Zakochany Anioł”.

Na płycie z 2004 roku „Pod rzęsami”, można usłyszeć piosenkę „Poza czasem” z tekstem Magdy Czepińskiej. Na płycie znajdują się łagodne, smoothjazzowe piosenki, które współtworzyła razem z Henrykiem Miśkiewiczem, Markiem Napiórkowskim, Robertem Luty.

W 2008 roku wydała swój trzeci album „Caminho”, na którym gościnnie pojawili się Grzegorz Markowski i Grzegorz Turnau. Płytę współtworzyła wraz z pianistą jazzowym Marcinem Wasilewskim oraz współkompozytorem piosenek i gitarzystą Markiem Napiórkowskim.

Aga Zaryan

Urodzona w 1976 w Warszawie polska wokalistka jazzowa. Już jako nastolatka wykazywała zainteresowanie muzyką i teatrem. Gdy usłyszała muzykę Elli Fitzgerald i Milesa Davisa postanowiła zostać wokalistką jazzową. Uczyła się śpiewu w średniej szkole muzycznej im. Fryderyka Chopina oraz w Policealnym Studium Jazzu, gdzie uzyskała dyplom z wyróżnieniem.

W 2002 ukazał się jej debiutancki krążek „My Lullaby" nagranym wspólnie z Tomaszem Szukalskim, Darkiem Oleszkiewiczem, Michałem Tokajem i Łukaszem Żytą. Dzięki płycie usłyszało o niej wiele osób i wzrosło zainteresowanie środowiska muzycznego.

W 2007 roku stworzyła pierwszy polskojęzyczny album pt. „Umiera piękno”. Podczas sesji towarzyszyło jej trio jazzowe wsparte przez siedemnastoosobową sekcję smyczkową oraz harfę i obój. Album zawiera dziewięć utworów, których teksty to wiersze poetów okresu wojennego, do których muzykę stworzył Michał Tokaj, który był też autorem aranżacji. Wiersze, wybrane przez wokalistkę opowiadają o życiu w Warszawie podczas powstania w 1944 roku.

W 2008 roku na sklepowe półki trafiła koncertowa płyta Agi Zaryan „Live at Palladium”. W koncercie zapisanym na krążku wzięli udział muzycy z Los Angeles, na gitarze Larry Koonse, na kontrabasie Darek Oleszkiewicz i na instrumentach perkusyjnych Munyungo Jackson. Na repertuar złożyły się głównie utwory z płyt „Picking Up the Pieces" i„My Lullaby" – część w nowej aranżacji. Album był sukcesem komercyjnym i otrzymał status potrójnej platyny.